ARAMESH DOOSTDAR, 1 - آرامش دوستدار - IRAN, فرهنگ ايستا
Aramesh Dustdar (born in Tehran, 1932) is an Iranian philosopher, writer, scholar and a former philosophy lecturer at Tehran University. Dustdar received a PhD degree in philosophy from University of Bonn, 1971. He is known in Iran as a secular Heideggerian philosopher (in contrast to Reza Davari Ardakani who is a religious Heideggerian philosopher). After the Iranian revolution in 1979, he lost his job and in 1980 he moved to German and nowadays he lives in Bonn! آرامش دوستدار، در ميان دوستداران فلسفه، چهرهای شناخته شده است. ژرفا و برد انديشههای او در پهنای اندیشه و فرهنگ ميهن ما، جايگاهی ويژه به وی میبخشد. در ميان پژوهشگران نوین ايرانی، آرامش دوستدار وضعيت فکری و فرهنگی ما را بنيادين، موشکافانه و ژرفبینانه بزیر تازیانه های پرسش و سنجش و قرار میدهد. آرامش دوستدار در سال ۱۹۳۲ در تهران زاده شد. در سال ۱۹۵۷ به آلمان آمد و سپس از دانشگاه بن دکترای فلسفه گرفت. تز دکترای وی « متافیزیک اخلاق در فلسفه ارادۀ معطوف به قدرت نزد نیچه » بود. آرامش دوستدار پس از گرفتن پایان نامه دانشگاهی به ایران بازگشت و از سال ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۹ استاد فلسفه در دانشگاه تهران بود. وی پس از بسته شدن دانشگاهها در ۱۹۸۰، بار دیگر به آلمان بازگشت و کنون نیز در شهر کلن بسر میبرد. جنجالی ترین کتاب وی کتاب امتناع تفکر در فرهنگ دینی است که با واکنشهای فراوانی روبرو شده است. آرامش دوستدار در این کتاب با نام گذاری «فرهنگ دینخو» بر فرهنگ ایران بعد از اسلام، نااندیشی و ناپرسایی آن را به چالش و پرسش کشیده است
Aramesh Dustdar (born in Tehran, 1932) is an Iranian philosopher, writer, scholar and a former philosophy lecturer at Tehran University. Dustdar received a PhD degree in philosophy from University of Bonn, 1971. He is known in Iran as a secular Heideggerian philosopher (in contrast to Reza Davari Ardakani who is a religious Heideggerian philosopher). After the Iranian revolution in 1979, he lost his job and in 1980 he moved to German and nowadays he lives in Bonn! آرامش دوستدار، در ميان دوستداران فلسفه، چهرهای شناخته شده است. ژرفا و برد انديشههای او در پهنای اندیشه و فرهنگ ميهن ما، جايگاهی ويژه به وی میبخشد. در ميان پژوهشگران نوین ايرانی، آرامش دوستدار وضعيت فکری و فرهنگی ما را بنيادين، موشکافانه و ژرفبینانه بزیر تازیانه های پرسش و سنجش و قرار میدهد. آرامش دوستدار در سال ۱۹۳۲ در تهران زاده شد. در سال ۱۹۵۷ به آلمان آمد و سپس از دانشگاه بن دکترای فلسفه گرفت. تز دکترای وی « متافیزیک اخلاق در فلسفه ارادۀ معطوف به قدرت نزد نیچه » بود. آرامش دوستدار پس از گرفتن پایان نامه دانشگاهی به ایران بازگشت و از سال ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۹ استاد فلسفه در دانشگاه تهران بود. وی پس از بسته شدن دانشگاهها در ۱۹۸۰، بار دیگر به آلمان بازگشت و کنون نیز در شهر کلن بسر میبرد. جنجالی ترین کتاب وی کتاب امتناع تفکر در فرهنگ دینی است که با واکنشهای فراوانی روبرو شده است. آرامش دوستدار در این کتاب با نام گذاری «فرهنگ دینخو» بر فرهنگ ایران بعد از اسلام، نااندیشی و ناپرسایی آن را به چالش و پرسش کشیده است